Weet je zelf wel wie je bent? Ken jij jezelf wel? Want als je goed oplet zul je merken dat je elke dag, in andere situaties,  verschillende rollen aanneemt. Ons innerlijk kent vele tegenstrijdigheden, waardoor er continue een strijd in jezelf plaats vindt. Je hebt door de tijd heen vele rollen ontwikkeld, voor iedere situatie een ander. Eigenlijk heb je dus meerder “ikken”. Ik zal je een voorbeeld geven:

Je komt een oude vriend(in) tegen waarmee je vroeger gestudeerd hebt. Je raakt aan de praat over die goeie oude tijd, je wordt weer helemaal enthousiast. Jullie vinden het jammer dat je elkaar niet meer ziet en belooft elkaar plechtig binnenkort te bellen om een afspraak te maken. Op dat moment ben je er stellig van overtuigd dat je zult bellen….. maar je belt nooit. De “ik” die even het heft in handen had genomen, die even zoveel energie had dat hij de leiding nam, kan deze energie uiteindelijk niet vasthouden. Later herinnert hij zich vaag dat hij die afspraak had gemaakt, maar kan er niet toe komen deze na te komen. En van de stellige overtuiging elkaar weer te zullen zien is niets meer overgebleven. Andere “ikken” vinden die afspraak niet belangrijk en zorgen ervoor dat die “ik” niet meer de leiding krijgen.

Zo zijn er talloze voorbeelden te noemen van diverse dingen, omstandigheden waarin we besluiten nemen maar die nooit uitvoeren.Als je erop gaat letten, ontdek je de voortdurende veranderingen die plaatsvinden in ons binnenste. Zo zijn er steeds wisselingen van stemmingen. Maar ook onze ideeën en meningen veranderen steeds. Op zoek naar iets permanents in onszelf, een “ik” die onveranderlijk hetzelfde blijft, blijkt een illusie te zijn. Toch denken de meeste mensen de ze steeds dezelfde persoon zijn.

We  bestaan dus uit losse “ikken”. Op elk moment en in elke situatie identificeren wij onszelf met zo’n “ik” en menen we, dat wij die “ik” ook werkelijk zijn. Ons geheugen suggereert dat voortdurend. Het verstandelijk denken houd onszelf dus continue voor de gek. En na zelfobservatie zal je misschien gaan denken dat er tussen die “ikken” geen “ware-ik” tussen zit. En toch is hij er! Die ik vind je als je terug gaat naar je kern. Dat gene waar deze site om gaat. Maar om je “ikken” te (h)erkennen ga ik jullie wat op weg helpen om ze te leren kennen.

Om je “ikken” te herkennen zijn de volgende punten belangrijk:
- Aanvaard dat je “ikken” hebt
- Krijg in de gaten dat het een automatisme is geworden;
- Ontdek hun vermommingen.

De “ikken” zijn nogal divers in hun verschijningsvorm. De ene “ik” is zus en de ander weer zo. Sommige zijn vriendelijk, andere niet, sommige zijn intelligent, andere niet, etc. De “ikken” bezitten geen vrije wil. Zij worden door de omstandigheden gedwongen om tot actie over te gaan en op de voorgrond te treden om daarna weer te verdwijnen.

Onpartijdige observatie is niet eenvoudig. Hoe kan iemand ooit leren zijn eigen gedrag te zien vanaf een afstand. Vooral vervelende, vernederende, dwaze en destructieve uitingen kunnen moeilijk aanvaard worden. Net als pijnlijke herinneringen die plotseling opkomen. Liever steek je je kop in het zand, want je ziet het als fouten van jezelf, slechte eigenschappen. Maar veroordeel je “ikken” of “jezelf” niet. Jij hebt die “ikken” gecreëerd om te overleven. Je was egoïstisch genoeg om voor jezelf te kiezen, en daar is helemaal niets mis mee. Maar ik ben van mening dat je veel gelukkiger word door weer op zoek te gaan naar je “ware-ik”.

Dit zijn de meest voorkomende “ikken”. Er zijn er dus meer, maar vaak verwar je ze omdat die andere “ik” de eigenschappen hebben van meerdere. Dan werken die “ikken” samen. Want als de “ikken” wat aan elkaar hebben, spannen ze op dat moment samen. Zo kan de “optimische idealist” ook tegelijkertijd de “revolutionair” zijn of zelfs met nog meer samenwerken.

Nu je de “ikken” kent, kun je vast wel situaties naar boven halen waarin je ze hebt gebruikt. Nu is het zaak te gaan ontdekken hoe die “ikken” zich manifesteren. Als je zelf betrapt op een van je “ikken” zul je het inzicht krijgen dat het allemaal om eigen gewin draait. Je speelt die rol om er beter van te worden. Je gebruikt je “ikken” om te manipuleren, om te krijgen wat je wilt. Wat wil je dan? Dat kan van alles zijn, b.v. wil je:
- Niet gekwetst worden;Gelijk krijgen;
- Jezelf bewijzen;
- Iemand voor je winnen;
- Opvallen;Aandacht;
- Enz.

Op zich niet mis mee om egoïstisch te zijn, maar dit is naar onze mening de verkeerde manier. Want alles draait om macht. Je wil macht hebben over die ander, door die macht te hebben voel jij je beter (dan die ander). Maar zegt dat niet heel veel over onszelf? Waarom hebben wij die bevestiging van een ander nodig?  Omdat wij uit ons gevoel zijn gevlucht (door pijn en verdriet uit het verleden), daardoor niet onszelf durven te zijn en niet genoeg van onszelf (durven) houden. Al die rollen, die “ikken” die we spelen, zijn onze maskers die onze “ware-ik” verborgen houden. Je muur die je beschermt tegen de grote boze wereld.

Waarom zouden wij dan weer terug gaan naar die “ware-ik”?
Omdat we nu volwassen zijn, nu kunnen we de oorzaak aanpakken waarom we die maskers zijn gaan dragen. Door je pijn en verdriet op te lossen, zul het kind en de volwassen samen brengen.

Maar hoe weet je dan zeker dat ze je nooit meer zo kwetsen?
Omdat je nu alles veel beter kunt bevatten, kunt uitspreken en oplossen. En je krijgt er zoveel moois voor terug.